„Siła teatru i kłopot z nim polega na tym, że w teatrze to widz sam montuje, decydując, na co patrzy, za kim podąża. W telewizji trzeba mu dawać gotowe podpowiedzi. Wiele osób, nawet profesjonalistów tego nie rozumie. A to jest inny rodzaj percepcji. Nie wspominam już o wychodzeniu po herbatę w trakcie” – mówi Jan Englert, aktor, reżyser, pedagog, dyrektor Teatru Narodowego w Warszawie w rozmowie z Pawłem Rojkiem.

Otaczają nas liczne przykłady budzącej się do życia przyrody. W stawach i sadzawkach wielkie wygrzebywanie się z mułu. Żaby budzą się z hibernacji i gromadzą siły do wielkiego rechotu, który oznacza gody. Większość z nich to zwyczajne płazy, ale być może jedna na milion jest baśniowym żabim królem… Jak ten z obrazu Wlastimila Hofmana (1881-1970), malarza – symbolisty, który z upodobaniem odwoływał się do mitów, bajek i ludowej wyobraźni.

Nigdy nie wiesz, kiedy w Twoim życiu zmieni się wszystko. Jeden wypadek drogowy wywraca codzienność dojrzałego mężczyzny i uruchamia lawinę emocjonalnych zdarzeń, w które zaangażowana będzie cała jego rodzina. „Scenariusz »Skrzyżowania« był jednym z zaledwie trzech scenariuszy w ostatnich 20 latach mojego życia, który mnie zainteresował. Nie wliczam w to filmów Andrzeja Wajdy, bo takie propozycje przyjmuje się bez czytania” – wyznaje Jan Englert. „Skrzyżowanie” w reżyserii Dominiki Montan-Pańków to  poruszający film inspirowany prawdziwą historią.