– Do roli komediowej podchodzę bardzo serio. Uważam, że takie role należy grać absolutnie na poważnie, podobnie jak największy dramat czy tragedię. Tylko wtedy jest szansa, że będzie to rola zabawna, przejmująca, ale przede wszystkim prawdziwa. W tym głównie tkwi sekret filmu – rozmawiamy z Arkadiuszem Jakubikiem, bohaterem sekcji "I Bóg stworzył aktora" na Festiwalu Dwa Brzegi, gdzie już od soboty 28 lipca będziemy mogli prześledzić jak hartował się jego wizerunek artystyczny.

– Wybierałem raczej bohatera mniejszego niż większego. Zastanawiając się, co będę robił w sztuce, myślałem i o własnym ojcu. Bardzo porządny człowiek, fajny, a nigdy nie dostąpił żadnych zaszczytów, nie był w gazecie, nie dostał medalu. Całe życie przepracował. Takich jak mój ojciec jest większość, bo tak musi być. W filmie wg książki Waldemara Siemińskiego "Niech cię odleci mara" jest kwestia: "Ludzie prości nie mają historii. Spadają cicho, bezszelestnie jak liście z drzewa". A ja, jeśli mam do wyboru prezydenta albo skromnego człowieka, cicho przechodzącego przez życie, to zawsze wybieram tego drugiego – o początkach w teatrze studenckim, który grał światowe prapremiery sztuk Tadeusza Różewicza, pierwszych krokach dramatopisarskich i metodzie twórczej z Andrzejem Barańskim rozmawia Magda Sendecka. Dziś pierwsza część tej interesującej rozmowy.

– Każde osiedle ma swój własny język - kod zrozumiały jedynie dla wtajemniczonych. I nie chodzi tu o umiejętność odczytywania planów urbanistycznych. Z pozoru nijakie miejsca: ławeczka, hydrant czy skrawek trawnika może okazać się kluczowy dla podwórkowych wtajemniczeń. Tego nie można się nauczyć, jeśli nie brało się w nich udziału. Bo to jak próbować opowiedzieć sen po przebudzeniu. Syrkusowie twierdzili, że osiedla mają własny rytm, porównywalny do muzycznej kompozycji, rozwijającej się w czasie i przestrzeni – z Beatą Chomątowską o fenomenie i historii blokowisk rozmawia Michał Sowiński.

Między dłutami, młotkami, marmurem czy alabastrem, w białym pyle, hałasie szlifierek i młotka pneumatycznego, w tych wszystkich odłamkach, których tak bronię i nie pozwalam sprzątać, jest mój spokój. Mój ląd – powiedziała Monika Osiecka, polska rzeźbiarka i autorka pomnika Kobietom Powstania Warszawskiego, który stanął przy pl. Krasińskich w 77. rocznicę zakończenia powstańczego zrywu. Z tej okazji przypominamy rozmowę z artystką, którą dla Legalnej Kultury przeprowadziła Marta Kąkolewska.

Oczywiście, wiadomo, że nie wszyscy z nich znajdą pracę w teatrze. Moim marzeniem jest to, żeby szkoła wyposażyła tych młodych ludzi w taki sposób, że jeżeli nawet nie znajdą pracy stricte w zawodzie, to będą świetnymi specjalistami w bardzo szerokim wachlarzu dziedzin - mówi dr Marcin Perchuć, aktor filmowy, teatralny i telewizyjny oraz dziekan Wydziału Aktorskiego warszawskiej Akademii Teatralnej w rozmowie z Legalną Kulturą o przyszłych aktorach, nowych kierunkach kształcenia i sposobie na to, jak nie zwątpić po drodze i wierzyć w to, co się robi.

Odkrywam jej niezwykłość cały czas. Ciągle mnie czymś zaskakuje. Ukazują się kolejne jej "Dzienniki" i wszyscy możemy dowiedzieć się z nich czegoś o jej stawaniu się pisarką, kłopotach rodzinnych, polityce, miłościach. Ta niezwykłość doskwierała mi w dzieciństwie, bo każdy chce mieć taką mamę normalną, zwykłą, taką bardziej "udomowioną" – o talentach Agnieszki Osieckiej, ulubionych piosenkach, konkursie "Pamiętajmy o Osieckiej", książkach i karmieniu internetu z Agatą Passent rozmawia Maciej Ulewicz.