Józef Chełmoński jak nikt inny potrafił obserwować przyrodę. Podchodził do niej z uwagą i niemal religijnym zachwytem, bowiem natura wydawała mu się najbliższa Bogu. Obraz znany jako „Żurawie” (lub bardziej poetycko: „Powitanie słońca”) zrodził się z takiego spojrzenia na rzeczywistość. Oglądając go trudno nie poczuć podobnych emocji i nie zachwycić się pięknem świata widzianego okiem Chełmońskiego.

Zdarza się, że na obrazach sprzed kilkuset lat znajdujemy odbicie współczesnych czasów. Z jednej strony świadczy to o ponadczasowości sztuki, z drugiej – o niezmienności ludzkiej natury. Przykładem takiego dzieła są „Pochlebcy” Pietera Bruegla młodszego.

Trudno wyobrazić sobie obraz bardziej fantazyjny niż „Żółta krowa” Franza Marca. Zwierzę w mocnym, energetycznym kolorze z wyraźnym zadowoleniem skacze wśród drzew. Prawdopodobnie dzieło jest nie tylko wyrazem zachwytu malarza nad naturą, ale też ukrytym portretem jego żony. Wbrew pozorom porównanie do krowy nie jest w tym przypadku niepochlebne, przeciwnie - stanowi hołd dla kobiecości Marii Franck.

W ostatni weekend wakacji przeniesiemy się do słonecznej Walencji, nad brzeg Morza Śródziemnego. Tamtejsze plaże i toczące się na nich życie z upodobaniem uwieczniał Joaquín Sorolla y Bastida. Artysta osiągnął mistrzostwo w utrwalaniu ulotnej atmosfery słonecznych dni, a patrząc na jego obrazy możemy wręcz poczuć powiew morskiej bryzy.

Zapraszamy do „Świata do góry nogami”. Obraz Pietera Bruegla przedstawia szereg scenek, które są z pozoru rodzajowe, ale po bliższym przyjrzeniu okazują się absurdalne i pozbawione sensu. W rzeczywistości każda z nich jest ilustracją jednego z popularnych w czasach Bruegla porzekadeł. Za pomocą „Przysłów niderlandzkich” – taki tytuł obrazu jest stosowany najczęściej – artysta ukazał rzeczywistość w krzywym zwierciadle i wypunktował niepokojące go zjawiska.

„Ma siwą kurtkę, siwe oczy / Sumiasty wąs, krzaczaste brwi. / Nad brzegiem rzeki często kroczy / I patrzy w dal i jakby śni” - pisał Julian Tuwim o Józefie Piłsudskim. Taki wizerunek Marszałka utrwaliły w naszej wyobraźni niezliczone portrety, pomniki i fotografie. Na obrazie Edwarda Okunia Piłsudski wygląda podobnie (choć jeszcze nie zdążył posiwieć), ale jednocześnie zaskakująco wiele łączy go z… egipskim faraonem. Skąd inspiracje znad Nilu na portrecie Naczelnika Państwa? O tym opowiadamy w najnowszym Łyku sztuki do kawy.