Przenieśmy się do Meksyku, gdzie odwiedzimy Muzeum Fridy Kahlo. Mieści się ono w Niebieskim Domu, w którym artystka spędziła znaczną część swojego życia.

Robię co chcę i nienawidzę robić tego, co muszę. Moje życie nigdy nie było konwencjonalne - mawiała Tamara Łempicka królowa art deco i - jak mówią niektórzy - „baba piekielna”. Malarka słynęła m.in. ze starannie wykonanych, namiętnych obrazów ludzi pięknych, modnych, niezbyt szczupłych. Kobieta silna i niezależna, intrygująca, tajemnicza i despotyczna, lubiąca luksus i samochody, która szokowała, prowokowała i jednocześnie zachwycała. Stała się wzorcem wyzwolonej, pod każdym względem, kobiety lat międzywojennych. Podkreśla się jej wkład w emancypację kobiet. W świecie zdominowanym przez mężczyzn pokazała bowiem, że kobiety mogą się realizować i osiągać sukcesy. Jej „Autoportret w zielonym Bugatti” z 1925 roku (w rzeczywistości jeździła żółtym renault lub citroenem) jest symbolem emancypacji kobiet i ich rosnącej roli w społeczeństwie. 

„Chciałbym, żeby moje obrazy i rysunki «przetrwały». Oczywiście jest to pragnienie absurdalne. Nikt lepiej ode mnie nie widzi tego, że jakiekolwiek przetrwanie jest niemożliwe” - mówił o swojej twórczości Zdzisław Beksiński, kultowy polski artysta-malarz, rzeźbiarz, fotograf, a z wykształcenia inżynier architektury. Przybliżamy postać artysty jego własnymi słowami.

„Dusza moja - pragnie postu, ciało - karnawału!” – pisał Jacek Kaczmarski w utworze zainspirowanym obrazem „Walka karnawału z postem” Pietera Bruegla. Dzieło niderlandzkiego malarza - który od roku 1559 zaczął pomijać literę „h” w swym nazwisku Brueghel - pokazujemy dziś w Łyku sztuki do kawy. Na obrazie widać z lotu ptaka plac miejski, z karczmą i kościołem. Zgromadziły się na nim dwie procesje szykujące się do walki przy użyciu łopaty piekarskiej z dwoma śledziami (symbol głodu) i rożna z nabitymi na nim łbem świni, pieczoną kaczką i kiełbasą.

Dziś w Łyku sztuki do kawy przedstawiamy obraz pełen zachwycających szczegółów i zagadek, które nadal czekają na rozwiązanie. Zapraszamy Was do pracowni złotnika, uwiecznionej na obrazie Petrusa Christusa.

Stańczyk - błazen na dworze Jagiellonów - przeszedł do historii jako przenikliwy obserwator sceny politycznej i w tym kontekście wielokrotnie pojawiał się w sztuce. Na obrazie Leona Wyczółkowskiego ukazany został w zaskakującym kontekście, otoczony kukiełkami, w pozie wyrażającej rozpacz. Zapraszamy do przyjrzenia się dziełu, które powstało w wyniku konfliktu artysty z krakowskimi konserwatystami, ale do dziś może być z powodzeniem odczytywane na nowo.